donderdag 20 september 2018

Fine tunen bij de magnetiseur


Ruim een jaar geleden begon ik met een behandeling bij een homeopaat, naast al het andere waar ik eerder ook al over schreef. Dit omdat mijn gebit plotseling enorm achteruit ging. Ik had ineens acht gaatjes tegelijk, terwijl ik in de 40 jaar daarvoor maar één keer een gaatje hoefde te vullen! Dat is schijnbaar een neveneffect van de whiplash. Vanwege de stress maakte ik minder speeksel aan waardoor het glazuur achteruit ging. En nog steeds is het niet helemaal goed, afgelopen week moest ik voor de inmiddels tweede keer toch weer een gaatje laten vullen.

Maar goed, ik was dus al een poosje bij hem in behandeling toen hij aangaf dat hij de whiplash zelf via magnetiseren ook nog goed kon behandelen. En dan niet alleen op de fysieke klachten, maar ook mentaal. Ik heb dat toen afgehouden omdat ik al met een ander traject bezig was en ik niet alles tegelijk wilde laten lopen. Een beetje rust daarin is tenslotte wel zo verstandig.

Aangezien dat traject nu is afgerond, maar ik nog wel met wat globale klachten liep, leek het me goed dit alsnog op te pakken. Een paar weken terug zat ik dus opnieuw in zijn stoel, nu om me te laten magnetiseren. En dat was een hele belevenis!

De beste man hield zijn handen achter bij mijn nek, ter hoogte van de atlas en de bovenste wervels. Eerst om de spanning eraf te halen en daarna om verder in het herstel te gaan zitten.
Volgens hem was ik heel goed te magnetiseren. Ik zou spiritueel fijngevoelig zijn en dat voelde ik ook, het reageerde direct! Het ging tintelen, werd warm en alles ging stromen. Ik moest alle zeilen bijzetten om erbij te blijven, oftewel voeten stevig op de grond en rustig ademhalen!
Mijn excuses als het zweverig klinkt, maar ik weet niet hoe ik anders kan omschrijven wat er gebeurde.



Het effect daarna was pittig, ik ben een paar dagen flink moe geweest en had een stijve en pijnlijke nek. Waardoor ik wel een paar keer heb gedacht waar ik in godsnaam mee bezig dacht te zijn! Maar toch voelde het ergens ook goed, het kraakte minder en het leek wel alsof er wat meer ruimte in kwam.

Ik heb nu twee behandelingen achter de rug en merk inderdaad dat het ruimer en wat rustiger aanvoelt. Daarnaast slaap ik ook sinds maanden weer zowat de hele nacht door en dat is wel heel erg prettig! Ik voel me dus mentaal ook helderder, of dat door de behandeling of de betere nachtrust is, tja, allebei wellicht.

Hierna kan ik ook zeggen dat ik alles heb gedaan wat ik kon om het zo goed mogelijk te krijgen: het ‘grove’ werk bij de cranio sacraal therapeut die alle wervels weer op hun plek heeft gezet. Daarna werken aan kracht, mobiliteit en conditie bij de fysio en nu de fine tuning, de laatste puntjes op de i bij de magnetiseur.

Dis is wel het laatste wat ik er aan doe. Hierna is het klaar, wil ik het op zijn beloop laten en mijn lichaam zijn eigen herstel voort laten zetten. En de tijd zijn werk daarin laten doen.
Mits ik de klachten díe er nog zijn maar op de achtergrond kan blijven houden. Dat is dan wel de voorwaarde.


Ik houd jullie in ieder geval weer op de hoogte, tot de volgende blog!

zaterdag 8 september 2018

Zelfstandig verder op míjn manier


Vlak voor het einde van de vakantie ben ik beter gemeld en vervolgens heb ik een vaststellingsovereenkomst getekend. Ik zit nu officieel dus niet meer ziek thuis, maar ben vrijgesteld van werkzaamheden tot de daadwerkelijke ontslagdatum en heb voorlopig geen verplichtingen.
Gelukkig oefen ik al maanden in het structuur aanbrengen aan mijn dagen en daar ga ik gewoon mee door. Maar wat doe ik dan zoal?


Om mijn conditie, kracht en mobiliteit te behouden en verder op te bouwen doe ik drie dagen per week een aantal oefeningen die ik mee heb gekregen van het behandelcentrum. Ook weer opbouwend in aantal en een beetje in gewicht. Niet te veel, ik hoef geen bodybuilder te worden. Het is echt bedoeld als onderhoud.
Twee keer per weel loop ik hard, buiten in het bos wat vlak aan ons huis ligt. Ja, wat dat betreft ben ik een echte mazzelkont! Doordat ik tijdens de vakantie en door een flinke verkoudheid erna even niets heb kunnen doen, zit ik (weer) in week zeven van het opbouwschema. Dat betekent hardlopen in blokjes van 5 – 7 – 6 – 5 min. met twee min. lopen ertussen. En ik vind het nog steeds leuk!


Ik heb daarnaast mijn dingen in huis en met en voor de kinderen. Dat gaat weer vrijwel als vanouds en dat is heel fijn om te merken! Al moet ik nog steeds doseren, zo heb ik na een druk en vol weekend twee dagen nodig om bij te komen.
Gelukkig is de situatie nu zo dat ik daar aan toe kan geven. En het is echt heerlijk én luxe om mijn dagen naar behoefte in te kunnen richten. Rekening houdend met wat ík vind dat er moet, kan en nodig is. Zonder dat iemand anders daar iets over te zeggen heeft.


Qua werk sta ik nog steeds stil, of beter gezegd, mag ik daar nu echt pas op de plaats voor gaan maken. Het re-integratietraject is weer van start gegaan, nu als loopbaantraject.
Met mijn begeleider ga ik de komende tijd voorbereidingen treffen voor de start van een eigen praktijk. Hoe dat er uit gaat zien weet ik nu nog niet precies. Natuurlijk wel iets met dans en beweging, dat is wel duidelijk! Daar zit mijn kracht.
En nog steeds vind ik het heel interessant om te onderzoeken hoe en waar ik mijn ervaringsdeskundigheid kan combineren met mijn professionaliteit. Het lijkt me bijvoorbeeld geweldig om een cursus dansen met een whiplash aan te bieden, ik weet uit eigen ervaring dat dit kan en fijn is. Ook daar gaan we naar kijken.


Deze week weet ik of ik een doorstart mag maken op de school waar ik voor de vakantie een poosje voor mijn 2e spoor re-integratie heb gestaan. Als dat lukt heb ik in ieder geval één keer per week een dag een vaste werkplek tot mijn ontslag. Dan kan ik daar alvast mijn (mentale) belastbaarheid verder op gaan bouwen.


Het meest prettige is dat ik de komende paar maanden even aan niemand verantwoording af hoef te leggen. Ja, er gaat nog afscheid genomen worden van mijn oude werk, wat zeker zijn impact zal hebben, de WW komt er aan en het letselschadetraject is nog niet afgehandeld. Maar voorlopig hoeft er even niets behalve datgene waar ík op dat moment voor kies.


Ik houd jullie op de hoogte!


Iedereen een rugzak

Enig tijd terug alweer, zat ik in een bijzonder gesprek waar het onderwerp ‘rugzakje’ ter sprake kwam. Het zette een en ander mooi in pers...