In deze blog wil ik het hebben over hoe belangrijk je focus is en hoe je die in zou kunnen zetten of er zelfs gebruik van zou kunnen maken.
Ik heb mijn focus, ondanks alles, het liefst op dat wat me wél lukt en wat wél gaat. Dat liever dan aandacht geven aan mijn klachten, ik durf zelfs te stellen dat ik allergisch ben voor mezelf neerzetten als ‘patiënt’. Toch was het laatst noodzakelijk om dat te doen. Mijn belangenbehartiger en die van de tegenpartij kwamen namelijk op huisbezoek om te praten over een mogelijke afwikkeling van de schade.
Tijdens zo’n bezoek draait het logischerwijs om mijn klachten. Ze willen zo precies mogelijk weten hoe het ervoor staat en hoe het is voor mij als ‘patiënt’. Het is ook het beste om dat zo goed mogelijk neer te zetten. Dit betekent óók onder ogen zien waar ik in feite dagelijks rekening mee houd en wat ik allemaal doe en laat om mijn balans te houden. Iets wat een tweede natuur is geworden en verweven is met hoe ik mijn leven aan het leiden ben. Ik kan goed dealen met mijn klachten, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Alleen doordat mijn focus ligt op dat wat wél mogelijk is, is het ver op de achtergrond aanwezig. En nu kwam het helemaal op de voorgrond te staan en die focusverschuiving en wat dat met me deed had ik niet voorzien.
Het praten over mijn klachten bracht een hoop terug van hoe het is geweest en stiekem soms nog steeds is. Dit op een dergelijke intensieve manier weer te moeten bespreken, is blijkbaar een enorme trigger om die klachten ook weer naar voren te halen en in hun volle hevigheid te ervaren.
Mijn reactie op dit bezoek heeft me aan het denken gezet, want: had ik het kunnen voorzien en belangrijker nog, hoe kan ik hier een volgende keer anders mee omgaan? Het scheelt natuurlijk dat ik nu weet dat dit zo gebeurt, dit alleen al helpt me om mijn hoofd erbij te houden. Verder kan ik me veel beter voorbereiden, zodat ik weet wat mijn doel is, wat ik ergens uit wil halen of wil bereiken. Dan kan ik enerzijds over mijn klachten praten en anderzijds feeling houden met mijn positieve kijk. Zodat ik me niet volledig verlies in die klachtengerichte focus.
Het mooie aan dit verhaal is dat je zo’n focusverschuiving natuurlijk ook om kunt draaien. Als het de negatieve kant op werkt, dan werkt het ook andersom. En dat principe heb ik gebruikt om er weer bovenop te komen, door prioriteit te geven aan dat wat ik nodig had en waar ik zin in had. De rest moest maar even blijven liggen. Natuurlijk kostte dit tijd, het ging niet meteen en ook niet vanzelf. Maar het hielp wel degelijk om heel bewust alleen dát te doen waar ik energie van kreeg.
