WW-perikelen deel 2

Vorige keer sloot ik mijn blog af met dat mijn ex-werkgever bezwaar had aangetekend tegen de hoogte van mijn dagloon. Vandaag pakken we daar de draad weer op.

Een paar weken na mijn eerste contact met het UWV over de hoogte van mijn dagloon, werd ik gebeld door iemand van de afdeling personeelszaken van mijn ex-werkgever. Zij had de uitkomst van het UWV naast hun eigen berekening gelegd en daar zat iets te veel verschil tussen.

Ze vroeg aan mij of ik wist waardoor dat kwam. Ik heb toen uitgelegd wat mij was verteld, maar dat verhaal vond ze toch wel een beetje raar en niet kloppen. Wat kan, maar in dit geval ben ik niet degene die dat bepaalt, dus ik heb het daarbij gelaten. Er is niets wat hen tegenhoudt om zelf ook naar het UWV te bellen.

Maar goed, weer wat later kreeg ik een brief van het UWV dat zij het bezwaar van mijn ex-werkgever hadden ontvangen en dat ze daarover binnenkort contact met me op zouden nemen. Nou is binnenkort een nogal onduidelijk begrip en uiteindelijk ben ik zelf maar gaan bellen.

Ik kreeg iemand anders aan de telefoon, die ook niet precies wist wat gebruikelijk was in mijn situatie en of er een juiste berekening was gemaakt. Zij had mijn ex-werkgever om aanvullende informatie gevraagd. Daarna zou ze alles gaan bekijken en uiteindelijk een beslissing nemen. Ik zou op de hoogte gehouden worden van de uitkomst en ook gebeld worden als er een (informele) hoorzitting zou komen waarin iedereen zijn zegje zou kunnen doen.

Omdat ik de afgelopen jaren een aantal keer heb gemerkt dat het voor mij goed kan uitpakken als ik weet hoe de zaken ervoor staan en waar ik recht op heb, heb ik na dat gesprek contact opgenomen met rechtsbijstand. En ook daar kreeg ik weer iemand aan de lijn. Zij bleek iets meer verstand van zaken te hebben en legde me uit hoe de berekening van een dagloon in mijn situatie zou moeten gaan:

‘In het geval van een ziekteperiode, neemt UWV de maand vóórdat je gekort bent als richtlijn om de gaten op te vullen. In mijn geval is het zo dat ik acht maanden gekort ben op mijn salaris. Voor die maanden wordt dan het salaris van december gebruikt. Nu is het discutabel of de eindejaarsuitkering daarin wel of niet meegenomen mag worden. Dat zou afhankelijk zijn van hoe je de wet in dat opzicht interpreteert.  Al is het natuurlijk wel logisch dat het niet (8x) meegerekend wordt, behalve dan voor de maand december.’

Met mijn juriste sprak ik vervolgens af dat zij mijn contactpersoon wordt van en naar het UWV. Zij zal dan ook als eerste berichten van hen ontvangen. Ondertussen gaat zij zelf bekijken of de berekening van mijn ex-werkgever en van het UWV al dan niet kloppen.

En verder is het afwachten. Dit is, zoals zij het mooi beschrijft, voorlopig een voetbalwedstrijd waarbij wij op de tribune toekijken hoe het balletje heen en weer gaat van de ene partij naar de andere. Als er een nieuwe berekening komt van mijn dagloon kan dat óf opnieuw in mijn voordeel zijn, óf juist niet. In het eerste geval kan het zijn dat mijn ex-werkgever in beroep gaat, dan komt er een rechtszaak. In het tweede geval kan ik in beroep gaan en komt er óók een rechtszaak.

Dit gaat nog wel even gaan duren vrees ik, en opnieuw, wordt vervolgd!

WW- perikelen deel 1

Ik zit inmiddels een paar maanden in de WW. In principe zou dit snel geregeld en duidelijk moeten zijn. Maar net zoals àlles de afgelopen jaren vooral heel anders loopt dan gebruikelijk, gaat ook dit niet volgens het boekje. Alsof het in de sterren geschreven staat, bizar en tegelijkertijd humoristisch.

Laat ik weer eens bij het begin beginnen. Tijdens de onderhandelingen met mijn werkgever over de vaststellingsovereenkomst, is er een globale berekening gemaakt van de WW waar ik na ontslag recht op zou hebben. Ze gingen daarbij uit van het inkomen dat ik gehad zou hebben als ik niet ziek was geweest. Helemaal prima zou je zeggen. Het bedrag leek in ieder geval redelijk.

Vervolgens ging het UWV bij aanvang van de WW mijn dagloon vaststellen. Dat is dan uitgangspunt voor het berekenen van je uitkering. Dit doen ze door 12 maandsalarissen, gerekend vanaf de één na laatste maand dat je werkzaam bent geweest, bij elkaar op te tellen, gedeeld door het aantal dagen dat je werkt in een jaar.

Even een voorbeeld ter verduidelijking. Stel je zit vanaf oktober 2017 in de WW. Dan slaan ze september over en rekenen ze terug vanaf augustus 2017. In totaal 12 maanden, dus tot en met september 2016. Helder?

Oké, tot zover de gebruikelijke situatie. Nu is het zo dat ik in die 12 maanden gekort ben vanwege ziekte. Dan gaat de berekening anders, al had ik op dat moment nog geen idee hoe precies.

Afijn, een paar weken na de aanvraag van mijn WW kreeg ik een bericht met daarin de berekening van mijn dagloon en die was hoog! Ik schrok er zelf van. Maar omdat ik nog niet precies wist hoe het verder zou gaan heb ik gewacht tot de eerste betaling van mijn uitkering. En ja, die bleek ook heel erg hoog, al ga ik hier niet in detail treden. Toen ben ik maar even met het UWV gaan bellen.

Uiteindelijk kreeg ik degene aan de lijn die achter de berekening zat en kreeg ik de volgende uitleg:

De wet bepaalt dat er bij de vaststelling van een uitkering geen sprake mag zijn van korting op korting. Als je bijvoorbeeld minder salaris hebt gehad door ziekte, pakt het systeem de maand vóórdat je gekort bent als uitgangspunt van de berekening. Dat vermenigvuldigen ze met 12 en delen ze door het aantal dagen dat je werkt. En ik had blijkbaar de mazzel dat die maand in mijn geval december was en daar zat een stuk eindejaarsuitkering in. En zo kwam ik aan dat hoge bedrag.

Maar er zat wel een staartje aan. Omdat ik uit het onderwijs kom is mijn ex-werkgever risico dragend. Wat onder andere betekent dat zij mijn uitkering moeten betalen. Zij konden dan ook bezwaar aantekenen tegen de hoogte van mijn dagloon. En dat gebeurde ook, wat ik ergens wel snapte. Want dit zat ruim boven hun eigen berekening.

En aangezien dit staartje inmiddels alweer een heel vervolg aan het krijgen is en deze blog echt veel te lang wordt als ik het hele verhaal in één keer doe, zullen jullie moeten wachten op het vervolg.

Tot de volgende blog!

De spanning te lijf, oorsuizen en magnetisatie

In mijn blog van 26 januari vertelde ik over de spanning die ik soms door mijn nek voelde razen, waarbij ik helder probeerde te krijgen wat ik nu precies voelde.

Enige tijd later lag ik weer eens in mijn bed die spanning op te merken, toen er ineens wat in mijn aandacht verschoof. Het lukte me, om heel even, nog een laag dieper in mijn nek te ontspannen. Waarop de spanning zo mijn lichaam uit liep. Een moment later was ik afgeleid en was het weer terug.

Toch was dit wel weer een eye-opener. Al sinds mijn terugval ruim een jaar geleden ben ik heel bewust spieren in mijn nek en schouders aan het ontspannen. Dit begon bij de start van mijn hersteltraject met de grote nekspieren en elke keer kwam ik een laag verder. Dat er nóg een laag was verraste me wel een beetje. Deze lijkt heel diep te zitten, ter hoogte van de spieren vlakbij de wervels. Of dit inderdaad zo is, is natuurlijk niet vast te stellen. Maar het voelt wel zo!

In de nachten daarna bleef ik bezig me zo diep te ontspannen en gaandeweg nam ook de spanning af. In eerste instantie alleen ’s nachts, wat natuurlijk helemaal niet erg is, omdat dat ook ten goede komt aan mijn nachtrust! Later ook overdag en op dit moment ben ik me er nauwelijks meer bewust van.

In dezelfde periode ging ik ook opmerken dat ik last kreeg van oorsuizen. Wat wel weer een beetje jammer is. Heel erg is het nu ook weer niet. Overdag voel ik vooral een lichte druk op mijn oren en ’s nachts of in rust hoor ik het zachtjes suizen.

Maar goed, het hoort natuurlijk niet. Dus legde ik dit neer bij de magnetiseur/homeopaat. In een eerste blog hierover vertelde ik al dat hij vrij lyrisch was over hoe hij mij kon behandelen. Ik zou zeer fijngevoelig zijn en goed reageren. Hij kon en kan gelijk de diepte in en komt precies op die plekken waar de problemen zitten. Omdat ik zo goed reageer, heeft de behandeling nog lang effect. Ik heb tijd nodig om de boel weer tot rust te laten komen en het allemaal goed te laten herstellen. Daarom houden we het bij een behandeling eens in de vier/ vijf weken. En zolang ik reageer, is er nog winst te behalen en gaan we door.

De magnetiseur vertelde de laatste keer dat ik er was dat hij bij whiplashklachten vaak ziet dat de zenuwbanen in een kluwen zijn gaan zitten, ze lopen niet meer netjes langs elkaar. Door middel van uitwisseling van energie probeert hij die banen weer glad te strijken. Voor zover ik het begrepen heb tenminste.

Dat ik last heb gekregen van oorsuizen komt volgens hem bij die zenuwen vandaan én is een signaal dat er iets in mijn nek gebeurt en in beweging aan het komen is. Het zou dus ook weer over moeten gaan, maar voor de zekerheid heb ik er een homeopathisch middel bij gekregen.

Nu ga ik nog even wat zaken met elkaar verbinden.

Want als je op internet gaat zoeken naar nekspieren en zenuwbanen blijkt dat er inderdaad meerdere spierlagen in de nek ‘op elkaar liggen’. Daar doorheen lopen een aantal zenuwbanen, naast diegene die uit het ruggenmerg naar buiten lopen. Die banen kunnen als gevolg van het ongeval en misschien ook wel door het langdurig aanspannen van je spieren, bekneld raken. Dat zou een verklaring kunnen zijn van de spanning die ik in mijn nek heb gevoeld én voor het oorsuizen. Al is dit natuurlijk wel een snelle conclusie en totaal niet wetenschappelijk onderbouwd. Ik ben nu eenmaal geen medicus.

Conclusie? Dat de spanning in mijn nek zo verminderd is, is zeer waarschijnlijk een samenspel van het werk van de magnetiseur én mijn eigen inspanningen om te ontspannen. Waarbij we samen steeds meer de diepte in gaan en er meer en meer zenuwbanen (en spiergroepen?) langzaam op hun plek terecht komen. Of dit inderdaad de waarheid is, wie zal het zeggen? Het klinkt in ieder geval logisch.