De spanning te lijf, oorsuizen en magnetisatie

In mijn blog van 26 januari vertelde ik over de spanning die ik soms door mijn nek voelde razen, waarbij ik helder probeerde te krijgen wat ik nu precies voelde.

Enige tijd later lag ik weer eens in mijn bed die spanning op te merken, toen er ineens wat in mijn aandacht verschoof. Het lukte me, om heel even, nog een laag dieper in mijn nek te ontspannen. Waarop de spanning zo mijn lichaam uit liep. Een moment later was ik afgeleid en was het weer terug.

Toch was dit wel weer een eye-opener. Al sinds mijn terugval ruim een jaar geleden ben ik heel bewust spieren in mijn nek en schouders aan het ontspannen. Dit begon bij de start van mijn hersteltraject met de grote nekspieren en elke keer kwam ik een laag verder. Dat er nóg een laag was verraste me wel een beetje. Deze lijkt heel diep te zitten, ter hoogte van de spieren vlakbij de wervels. Of dit inderdaad zo is, is natuurlijk niet vast te stellen. Maar het voelt wel zo!

In de nachten daarna bleef ik bezig me zo diep te ontspannen en gaandeweg nam ook de spanning af. In eerste instantie alleen ’s nachts, wat natuurlijk helemaal niet erg is, omdat dat ook ten goede komt aan mijn nachtrust! Later ook overdag en op dit moment ben ik me er nauwelijks meer bewust van.

In dezelfde periode ging ik ook opmerken dat ik last kreeg van oorsuizen. Wat wel weer een beetje jammer is. Heel erg is het nu ook weer niet. Overdag voel ik vooral een lichte druk op mijn oren en ’s nachts of in rust hoor ik het zachtjes suizen.

Maar goed, het hoort natuurlijk niet. Dus legde ik dit neer bij de magnetiseur/homeopaat. In een eerste blog hierover vertelde ik al dat hij vrij lyrisch was over hoe hij mij kon behandelen. Ik zou zeer fijngevoelig zijn en goed reageren. Hij kon en kan gelijk de diepte in en komt precies op die plekken waar de problemen zitten. Omdat ik zo goed reageer, heeft de behandeling nog lang effect. Ik heb tijd nodig om de boel weer tot rust te laten komen en het allemaal goed te laten herstellen. Daarom houden we het bij een behandeling eens in de vier/ vijf weken. En zolang ik reageer, is er nog winst te behalen en gaan we door.

De magnetiseur vertelde de laatste keer dat ik er was dat hij bij whiplashklachten vaak ziet dat de zenuwbanen in een kluwen zijn gaan zitten, ze lopen niet meer netjes langs elkaar. Door middel van uitwisseling van energie probeert hij die banen weer glad te strijken. Voor zover ik het begrepen heb tenminste.

Dat ik last heb gekregen van oorsuizen komt volgens hem bij die zenuwen vandaan én is een signaal dat er iets in mijn nek gebeurt en in beweging aan het komen is. Het zou dus ook weer over moeten gaan, maar voor de zekerheid heb ik er een homeopathisch middel bij gekregen.

Nu ga ik nog even wat zaken met elkaar verbinden.

Want als je op internet gaat zoeken naar nekspieren en zenuwbanen blijkt dat er inderdaad meerdere spierlagen in de nek ‘op elkaar liggen’. Daar doorheen lopen een aantal zenuwbanen, naast diegene die uit het ruggenmerg naar buiten lopen. Die banen kunnen als gevolg van het ongeval en misschien ook wel door het langdurig aanspannen van je spieren, bekneld raken. Dat zou een verklaring kunnen zijn van de spanning die ik in mijn nek heb gevoeld én voor het oorsuizen. Al is dit natuurlijk wel een snelle conclusie en totaal niet wetenschappelijk onderbouwd. Ik ben nu eenmaal geen medicus.

Conclusie? Dat de spanning in mijn nek zo verminderd is, is zeer waarschijnlijk een samenspel van het werk van de magnetiseur én mijn eigen inspanningen om te ontspannen. Waarbij we samen steeds meer de diepte in gaan en er meer en meer zenuwbanen (en spiergroepen?) langzaam op hun plek terecht komen. Of dit inderdaad de waarheid is, wie zal het zeggen? Het klinkt in ieder geval logisch.