zaterdag 8 september 2018

Zelfstandig verder op míjn manier


Vlak voor het einde van de vakantie ben ik beter gemeld en vervolgens heb ik een vaststellingsovereenkomst getekend. Ik zit nu officieel dus niet meer ziek thuis, maar ben vrijgesteld van werkzaamheden tot de daadwerkelijke ontslagdatum en heb voorlopig geen verplichtingen.
Gelukkig oefen ik al maanden in het structuur aanbrengen aan mijn dagen en daar ga ik gewoon mee door. Maar wat doe ik dan zoal?


Om mijn conditie, kracht en mobiliteit te behouden en verder op te bouwen doe ik drie dagen per week een aantal oefeningen die ik mee heb gekregen van het behandelcentrum. Ook weer opbouwend in aantal en een beetje in gewicht. Niet te veel, ik hoef geen bodybuilder te worden. Het is echt bedoeld als onderhoud.
Twee keer per weel loop ik hard, buiten in het bos wat vlak aan ons huis ligt. Ja, wat dat betreft ben ik een echte mazzelkont! Doordat ik tijdens de vakantie en door een flinke verkoudheid erna even niets heb kunnen doen, zit ik (weer) in week zeven van het opbouwschema. Dat betekent hardlopen in blokjes van 5 – 7 – 6 – 5 min. met twee min. lopen ertussen. En ik vind het nog steeds leuk!


Ik heb daarnaast mijn dingen in huis en met en voor de kinderen. Dat gaat weer vrijwel als vanouds en dat is heel fijn om te merken! Al moet ik nog steeds doseren, zo heb ik na een druk en vol weekend twee dagen nodig om bij te komen.
Gelukkig is de situatie nu zo dat ik daar aan toe kan geven. En het is echt heerlijk én luxe om mijn dagen naar behoefte in te kunnen richten. Rekening houdend met wat ík vind dat er moet, kan en nodig is. Zonder dat iemand anders daar iets over te zeggen heeft.


Qua werk sta ik nog steeds stil, of beter gezegd, mag ik daar nu echt pas op de plaats voor gaan maken. Het re-integratietraject is weer van start gegaan, nu als loopbaantraject.
Met mijn begeleider ga ik de komende tijd voorbereidingen treffen voor de start van een eigen praktijk. Hoe dat er uit gaat zien weet ik nu nog niet precies. Natuurlijk wel iets met dans en beweging, dat is wel duidelijk! Daar zit mijn kracht.
En nog steeds vind ik het heel interessant om te onderzoeken hoe en waar ik mijn ervaringsdeskundigheid kan combineren met mijn professionaliteit. Het lijkt me bijvoorbeeld geweldig om een cursus dansen met een whiplash aan te bieden, ik weet uit eigen ervaring dat dit kan en fijn is. Ook daar gaan we naar kijken.


Deze week weet ik of ik een doorstart mag maken op de school waar ik voor de vakantie een poosje voor mijn 2e spoor re-integratie heb gestaan. Als dat lukt heb ik in ieder geval één keer per week een dag een vaste werkplek tot mijn ontslag. Dan kan ik daar alvast mijn (mentale) belastbaarheid verder op gaan bouwen.


Het meest prettige is dat ik de komende paar maanden even aan niemand verantwoording af hoef te leggen. Ja, er gaat nog afscheid genomen worden van mijn oude werk, wat zeker zijn impact zal hebben, de WW komt er aan en het letselschadetraject is nog niet afgehandeld. Maar voorlopig hoeft er even niets behalve datgene waar ík op dat moment voor kies.


Ik houd jullie op de hoogte!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iedereen een rugzak

Enig tijd terug alweer, zat ik in een bijzonder gesprek waar het onderwerp ‘rugzakje’ ter sprake kwam. Het zette een en ander mooi in pers...