Eindelijk op vakantie!

De vakantie was een heerlijke adempauze, vooral ook door de knopen die inmiddels doorgehakt waren. Het vooruitzicht om na de vakantie uit het systeem (gedeeltelijk dan) te kunnen stappen gaf lucht.

Vorig jaar hebben we een weekje in een huisje op de Ardennen gezeten, omdat ik het toen niet zag zitten om ver te reizen of op de grond te slapen. Dat was op zich wel oké, maar niet wat we gewend waren, iedereen miste toen het echte ‘campinggevoel’. En dat terwijl ik had verwacht dat mijn kinderen het slapen in een huisje veel fijner zouden vinden. Niet dus!

Dit jaar moesten we dus toch écht naar een camping en dan toch ook écht weer naar Tsjechië, omdat dit zo’n lekker goedkoop land was en mooi en anders en….

Dus zo gezegd, zo gedaan en op democratische wijze werd er een leuke camping uitgezocht. Aan een meer want er moest gezwommen kunnen worden, maar wel een beetje kneuterig, want papa en mama worden gek op de grote familiecampings. En voor mij toch wel een beetje belangrijk: vlak over de grens met Duitsland voor de ‘kortste’ reistijd.

Van te voren zag ik hier wel tegen op. Hoe zou het zijn om zes uur in de auto te moeten zitten? Het scheelde dat ik niet hoefde te rijden. Mijn man deed dat net als elk ander jaar. Omdat de kinderen inmiddels al wat ouder zijn, hoefde ik me ook niet meer zo met ‘gedoe op de achterbank’ bezig te houden. Ik hoefde alleen maar te zitten, wat uit het raam te staren en zo nu en dan wat te eten rond te delen. Samen met een nekkussentje om zo nodig ontspannen onderuit te kunnen zakken was het eigenlijk best te doen. Ook het kamp opzetten na de rit ging prima. We hadden, en namen, de tijd voor alles en de kinderen deden zonder al te veel gedoe en gemopper hun eigen deel.

En zo ging het eigenlijk de hele vakantie door. Ondanks dat we best actief zijn geweest en ik een aantal dagen ook echt héél vroeg in bed lag, ben ik geen moment compleet gevloerd geweest.

Het was fijn om te merken dat ik het aankon, dat het goed ging, dat ik er van kon genieten en dat de grootste uitdaging de heftige nachtelijke bloedneus van mijn jongste was. Plus wat puberperikelen hier en daar. En stiekem toch ook wel die kanotocht van een paar uur…

Het was enerzijds een heerlijk intermezzo van alles even loslaten. En anderzijds ook een soort van time-out, zo’n beetje net zoals je na je rit in het achtbaankarretje zit te wachten tot je het perron weer op mag. Want na de vakantie moest er nog wel het een en ander gebeuren voordat alles echt definitief was. Daardoor was het af en toe ook een beetje een vreemde gewaarwording.

Maar, genoten heb ik wel!