Je zou in alle hectiek bijna vergeten dat ik tussen alle
bedrijven door ook nog consequent twee keer in de week trainde bij het
behandelcentrum. Het traject liep al ten einde en is inmiddels afgerond en
geëvalueerd.
Terugkijkend op het programma ben ik erg tevreden. Het was
prettig om onder begeleiding en met een flinke dosis humor weer goed in
beweging te kunnen komen. Met behulp van de juiste oefeningen heb ik mijn
souplesse, conditie en kracht goed op kunnen bouwen. Dit in combinatie met de
psychologische gesprekken en EMDR, een methode waarbij je via oogbewegingen
trauma’s een plek geeft, heb ik weer vertrouwen gekregen.
Vertrouwen in mijn lichaam en dat ik kan bewegen zonder bang
te zijn om pijn te krijgen of constant tegen grenzen aan te lopen. Soms ben ik
zelfs klachtenvrij, als ik mijn nekspieren goed ontspan en er vooral niet te
veel op let. Dan voel ik even geen pijn of spanning. Iets waar ik erg blij mee
ben, ik ben nu eenmaal graag in beweging en kan het goed gebruiken als ik
straks mijn ‘oude’ functie als danstherapeute weer op ga pakken.
Ik kan thuis weer datgene doen wat er moet gebeuren en een
beetje meer. Er is ook energie voor de leuke dingen en mijn hobby’s. Al moet ik
blijven opletten dat ik de balans er in houd, zorg voor voldoende rustmomenten
en op tijd stop. Zodat ik voorkom dat ik ga forceren omdat ik bijvoorbeeld vind
dat er iets af gemaakt moet worden. Dat blijft een valkuil voor me, vreet
energie en, zoals ik al vaker heb beschreven, helpt niet om stappen vooruit te
kunnen zetten.
Het belangrijkste is dat ik mijn veerkracht terug heb. Ik
laat me minder gemakkelijk uit het veld slaan, raak niet meer volledig uitgeput
en herstel sneller. Zolang ik die rustmomenten maar in acht blijf nemen en zorg
voor afleiding door iets leuks of ontspannends te gaan doen. Wijsheid komt met de tijd en ik heb ervaren
dat ik kan vertrouwen op mijn intuïtie.
Wat betreft mijn mentale belastbaarheid en die met
betrekking op werk is er zeker nog werk aan de winkel. Dat is door alle perikelen
minder aan bod gekomen. Bovendien duurt het veel langer om mijn
concentratievermogen weer op peil te krijgen. Dat schijnt zelfs nog jaren te
kunnen duren, heb ik me laten vertellen. Is dat erg? Nee, het is wat het is. We
gaan zien hoe zich dat gaat ontwikkelen.
Al met al goed nieuws dus, iets om tevreden mee en trots op
te zijn! Nu nog even genieten van een paar weekjes vakantie. Tot de volgende
blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten