Eerste terugkomafspraak behandelcentrum

Afgelopen week had ik mijn eerste terugkomafspraak bij het behandelcentrum in het kader van nazorg. Dit doen ze na drie, zes en twaalf maanden. Ik had een gesprek met de fysiotherapeut over de stand van zaken en er werd gemeten hoe het met de mobiliteit in mijn nek was gesteld.

Erg prettig natuurlijk, deze nazorg. Ik kan alle vragen en eventuele ‘problemen’ die ik nog tegenkom neerleggen op een plek waar ze mij kennen en gezien hebben. Ook het idee dat er nog enige controle is op hoe ik met mezelf en mijn restklachten bezig ben is fijn. Mocht ik onverhoopt toch met mezelf aan de haal gaan, dan hebben ze het daar direct in de gaten en krijg ik ongetwijfeld op mijn sodemieter!

Afijn, het gesprek verliep prima, de fysio was zeer tevreden. Hij vond het fijn om te horen dat ik alles wat ik wilde doen gewoon deed en de uitdaging opzocht, maar wél opmerkzaam bleef in het behouden van mijn balans en het inplannen van voldoende rustmomenten. Samen met de gemeten mobiliteit sprak uit alles dat het herstel duurzaam was en dat mijn belastbaarheid zich met hele kleine stapjes nog steeds verbeterde.

Hij kwam daarnaast met een zeer interessante theorie die voor hem niet nieuw was en voor mij eigenlijk ook niet. Maar wel mooi genoeg is om hier te delen! Wel met de kanttekening dat ik dus spreek uit ‘van horen zeggen’ en niet door een artikel te lezen of zelf een spreker gehoord te hebben.

De fysio had in de afgelopen periode iemand horen spreken over een uitkomst van een wetenschappelijk onderzoek, dat nog in de kinderschoenen staat. Het ging over wat er in de hersenen te zien is bij chronische pijn zonder dat er (nog) sprake is van letsel. Zoals bijvoorbeeld bij een whiplash associated disorder of fybromyalgie.

Ze zijn blijkbaar in staat de apparatuur waar ze mee meten steeds verfijnder af te stellen, waardoor er iets zichtbaar is. De conclusie was dat er sprake is van een verstoring in het systeem. Dat kan hormonaal zijn, in de prikkelverwerking zitten, in het bewegingsapparaat zelf, of ergens anders. Die verstoring is in de hersenen zichtbaar.

Een vraag die tijdens deze presentatie werd beantwoord ging over hoe je hier dan mee om moet gaan en wat kan werken. Waarop het antwoord was dat je in ieder geval in beweging moet komen én dat het ook zeker goed is om je klachten te accepteren en uit te gaan van wat je nog wél kan.

En laat dat nou juist datgene zijn wat niet alleen bij het behandelcentrum voorop staat, maar waar ik ook zelf zo hard mijn best voor doe!

Conclusie: goed bezig en vooral zo doorgaan!