maandag 27 januari 2020

Wat wil je nog bereiken?

Onderstaande blog schreef ik voor de whiplash stichting. Ik wil het jullie niet onthouden!


De vraag wat ik nog wilde bereiken werd me enkele maanden terug al gesteld. Verrassend genoeg door een collega-fysiotherapeut. Wel eentje overigens die zich gespecialiseerd heeft in chronische pijn, op de hoogte is van de allernieuwste ontwikkelingen en daar een zeer verfrissende kijk op heeft. Maar dat is iets voor bijvoorbeeld een artikel in het magazine.

Ik kon op deze vraag toen niet meteen antwoord op geven. Ik had tenslotte mijn doelen op het gebied van herstellen, conditie opbouwen en weer normaal genoeg kunnen functioneren inmiddels wel behaald. Wat wilde ik dan nog meer?

En toch was het een goede vraag, waard om over na te denken. De meeste hulpverleners/ therapeuten stellen namelijk een ander soort vraag. Daar gaat het vaak over waar je tegenaan loopt en wat je daarbinnen wilt verbeteren. Je klachten zijn dan uitgangspunt. De vraag ‘wat wil je nog bereiken’, impliceert iets heel anders. Dan ga je veel meer stilstaan bij wat je wil en kan. Waar je dromen en wensen liggen, wat je kwaliteiten zijn en hoe je dit om kan zetten naar je dagelijkse realiteit. En ja, óók hoe dat dan binnen je huidige (fysieke en mentale) mogelijkheden kan.

Het heeft mij wel even tijd gekost om een antwoord op deze vraag te vinden. Maar na de off-days waarover ik in mijn vorige blog schreef, is het snel duidelijk geworden. Mijn nieuwe doel is: een goed functionerende eigen therapiepraktijk waar ik zelf ook goed in kan functioneren. Dat wil zeggen dat ik het werk kan doen wat ik wil en dat nodig is voor die praktijk, en dan aan het einde van de dag nog wat energie over heb voor gezin, huishouden en hobby’s.

Logisch doel eigenlijk. En toch ook weer zoeken. Het zal niet gek klinken als ik zeg dat het soms best ingewikkeld is en dat het telkens vraagt de balans te herzien en nieuwe keuzes te maken. En dan vooral met betrekking tot wat ik van mezelf verwacht, wat ik met mijn hoofd wil en wat mijn lichaam aankan.

Ook dit is een proces van vallen en opstaan, van bezig zijn en reflecteren op wat ik heb gedaan en hoe dat is gegaan. En ook bij deze zoektocht is het weer belangrijk om mezelf de tijd te gunnen. Het hoeft niet allemaal in één keer en ook zeker niet in één keer goed.


Weet dat wát ook je doelen (voor 2020) zijn: heel veel kleine stapjes samen vormen ook één grote stap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Iedereen een rugzak

Enig tijd terug alweer, zat ik in een bijzonder gesprek waar het onderwerp ‘rugzakje’ ter sprake kwam. Het zette een en ander mooi in pers...