Wat moet er echt, wat heb je nodig, waar heb je zin in?

Deze vraag stond na het huisbezoek waar ik in mijn vorige blog over schreef weer even volledig in de picture, omdat hij me helpt om vast te stellen hoe het op dat moment met me gaat en om prioriteiten te stellen. Ik gebruik hem ook geregeld bij cliënten in mijn praktijk als die er doorheen zitten. En nu, midden in een tweede, gedeeltelijke lockdown, waarin het leven voor ons allen ingewikkeld en (met vlagen) zwaar te noemen is, kan deze vraag voor iedereen interessant zijn. De beantwoording van de vraag kan je een richting geven voor het ontwikkelen, of vasthouden, van een positieve focus. Laten we elk onderdeel eens nader bekijken.

Wat moet er echt?
Als rasechte huismus met whiplash (ik schreef hier een blog over voor de whiplashstichting) wil ik graag dat er een zekere mate van orde is in mijn huishouden met man, drie kinderen, twee katten en een konijn. Dat draaiende houden van het gezin helpt mij in zekere zin ook bij het vasthouden van een bepaalde dagstructuur. Maar soms is het hard nodig om die structuur in meer of mindere mate los te laten en me te beperken tot wat er echt moet. Bijvoorbeeld een kind naar school, muziekles of de sportclub brengen, of de was ophangen omdat er anders niemand schone kleren heeft. Alles wat niet noodzakelijk is voor dat moment kan blijven liggen en in uiterste gevallen kunnen er hulptroepen ingezet worden. Dit zo doen en vooral accepteren dat het nodig is, kan veel rust geven.
Op de dagen dat het beter met me gaat, verandert deze vraag in: wat wil ik vandaag voor elkaar krijgen/gedaan hebben/bereiken? Dan is datgene wat moet geen noodzaak meer, maar invulling van de dag en vaak ook zeker een zinvolle bezigheid.

Wat heb ik nodig?
Dit is natuurlijk de hamvraag, het laat me direct stilstaan bij hoe het is, wat ik kan en vooral waar ik op dat moment het meest behoefte aan heb. Waar de eerste vraagt naar wat er moet gebeuren in en om huis, tuin en eventueel werk, vraagt deze naar wat er moet voor míj. Meestal is het antwoord ‘een momentje even helemaal niets doen’. Zitten in stilte zodat ik in alle rust kan ontspannen en ademhalen. Maar soms is het ook juist wél even iets doen, waarbij ik liefst niet al te veel hoef na te denken. Of in beweging komen, wat wandelen, fietsen of anderszins buiten een frisse neus halen. Het kan geen kwaad om hier op meerdere momenten van de dag bij stil te staan. Oók op de goede dagen, zodat ik niet over mijn grenzen ga en in balans weet te blijven.

Waar heb ik zin in?
Deze vraag lijkt hetzelfde als de vorige, maar vraagt toch echt iets anders. Waar vragen wat er moet en wat ik nodig hebt me min of meer noodzakelijke dingen laat doen, nodigt deze vraag me uit om iets te doen puur omdat leuk is en het me veel energie kan geven. Dit kan van alles zijn, maar meestal zijn het heel simpele huis-tuin-en-keukendingen als een kopje koffie drinken in het eerste lentezonnetje. Deze vraag levert van die fijne oplaadmomentjes op. Ik probeer mezelf dan ook dagelijks minimaal één keer deze vraag te stellen.

Het lijkt me duidelijk hoe helpend deze vragen kunnen zijn als ik moet herstellen, in een dip zit of op mindere dagen. Daarnaast nodigen ze me uit tot een positieve grondhouding, zéker de laatste. Alleen daarom is het goed om ze er in te blijven houden. Vooral in een tijd als deze!
 

Wat staat er bij jou op je to-dolist als je een antwoord geeft op deze vragen? Ik hoor het graag!