En toen werd het even (te) druk

Na het schrijven van mijn vorige blog is het stiekem toch wel even behoorlijk druk geweest. Drie van de vijf gezinsleden zijn jarig geweest, waaronder ikzelf. We hebben een aantal uitjes gehad en zijn op vakantie gegaan. Ondertussen ben ik ‘gewoon’ door gegaan met het opstarten van mijn praktijk. En als kers op de taart ben ik afgelopen week een paar dagen mee geweest met het schoolkamp van de jongste. 

Begrijp me niet verkeerd, ik heb overal flink van genoten en echt leuke dingen gedaan. Onder het mom van, ‘het is maar één keer (per jaar)’, ‘mooie herinneren zijn me heel wat waard’, ‘samen dingen doen is belangrijk’, ‘ik heb al lang genoeg thuis gezeten, nu mag ik eindelijk weer aan het werk’ en ‘straks is de vakantie weer voorbij en kan ik terug op versnelling 1’. 

Tijdens het doen van al die leuke dingen heb ik mijn best gedaan om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. En dat betekende prioriteiten stellen. Dus na een weekendje weg zodra het kon, onderuit op de bank, ik heb heel wat afleveringen van Suits gezien. Ook is het huis op dit moment echt niet zo schoon en opgeruimd als ik zou willen, is mijn tuin ontploft en heb ik geen idee wanneer ik daar weer goed aan toe ga komen. Laat staan dat ik veel heb hardgelopen, of toe ben gekomen aan het schrijven voor bijvoorbeeld deze blog. Mijn gezin stond even op nummer 1 en dat was een bewuste keuze.

Maar het was echt niet altijd even handig. Afgelopen maanden waren óók een typisch gevalletje van niet goed plannen en te veel leuke dingen te snel achter elkaar willen doen. ‘Hoezo langere hersteltijd? Nu even niet hoor!’ Eén van mijn vele valkuilen die ik maar al te goed ken. En dus zit ik deze blog te typen met een mist in mijn hoofd en benen die zwaar zijn van vermoeidheid. Wie zijn billen brand mag op de blaren zitten. 

Maar blaren trekken ook weer weg, mits je ze goed verzorgt. De komende tijd sta ik zelf weer bovenaan het lijstje met prioriteiten. Dat betekent wat vaker languit op die bank lekker nagenieten van de beelden in mijn hoofd, de foto’s op de laptop en de volgende aflevering van Suits. Afgewisseld met dingen doen in huis, tuin en natuurlijk voor mijn praktijk. Want ik zit nog steeds niet graag stil en dat hoeft ook niet. Iets wat ik opnieuw heel duidelijk merkte tijdens het schoolkamp van de jongste. Ook moe kon ik dingen doen en was ik onderdeel van het team van ouders dat er stond. Het werd pas uitputtend zodra de pauzemomenten wegvielen. Een eye-opener die ik weer even met me mee ga nemen.

En dan is het nu tijd voor koffie!